Heb je dat ook wel eens? Dat je in een opwelling ooit iets gekocht hebt, waarna je later enorme spijt hebt? Of omgekeerd? Dat je iets NIET gekocht had waar je later je haren uit je hoofd om kon trekken. Dat laatste is mij maar één keer overkomen. En nu, zo’n 8 jaar later heb ik nog steeds spijt.
Vroeg was ik niet zo’n kunstliefhebber. Okay, ik vond de meeste schilderijen kunstig gemaakt. Maar ach, het was mijn pakkie an niet. Musea? Goed dat ze er waren maar ik vond het zonde van mijn tijd om daar een bezoekje aan te brengen. Toen leerde ik Wim kennen en zijn enthousiasme voor de kunst werkte aanstekelijk. In de 10 jaar dan ik hem ken, heb ik meer musea en galleries bezocht dan in de 30 jaar daarvoor. Natuurlijk heb ook ik mijn voorkeuren voor stijlen. Moderne kunst is niks voor mij, ongetwijfeld kan er veel te halen zijn uit een paar lijntjes, stippen of blokjes maar ik zie het niet. Ik wil weten wat ik zie, maar het mag van mij wel surrealistisch of mysterieus zijn. Zo gaan mijn voorkeuren uit naar Salvador Dali, Lawrence Alma Tadema, Ton Mertens en Gertie Bierenbroodspot uit. Enkele jaren geleden waren we in Gallerie Delaive in Amsterdam. En daar hing een schilderij van Bierenbroodspot wat meteen mijn aandacht had. Een prachtig kunstwerk van een klassiek gezicht dat mij direct in het schilderij trok. Het gezicht was zo verfijnd en mysterieus, zo zacht en tevens melancholisch, zo dichtbij en toch afstandelijk. Ik was meteen verliefd op deze prachtige kunstzinnige uiting van een van de grootste kunstenaars die Nederland rijk is. Ook Wim vond het schilderij prachtig. Het liefste namen we hem meteen mee naar huis. Het enige dat onze aanschaf tegenhield was de prijs. Voor dit kunstwerk mochten we maar liefst 13.000 gulden op tafel leggen. Dat is toch een bedrag dat je zo maar op tafel lag. We besloten een optie op het schilderij te nemen. Eenmaal thuis begon de discussie: Doen we het wel of doen we het niet? Het is tenslotte een hoop geld en we hadden net een huis gekocht. Met tegenzin zagen we van de koop af. Met als resultaat dat ik nog steeds spijt heb dat we dat ene schilderij niet gekocht hebben. Nog steeds volg ik de werken van Gertie Bierenbroodspot en alhoewel bijna al haar werk van hoge kwaliteit is, heeft geen enkel schilderij mij meer zo geraakt en ontroert heeft als dat ene. En nu is het buiten mijn bereik en hangt het te pronken bij iemand anders thuis of op het kantoor van een of andere volgevreten directeur en kan ik dat engelachtige gezicht nooit meer aanschouwen. Heb ik al verteld dat ik spijt heb?