Soms is het makkelijk als je familie dicht in de buurt hebt wonen, afgelopen zaterdag bleek dat weer.Mijn broer en mijn neefje kwamen langs om een bakkie te doen. Heel gezellig en toen het gesprek weer eens op eten kwam, bleek dat we die avond beiden Chili Con Carne zouden eten. De rest van de dag had ik er niet meer bij nagedacht, maar toen ik die avond in de keuken met het eten bezig was, belde mijn broer op. Hij had chilipoeder van een ander merk gekocht en die bleek een stukkie sterker dan de ander. Het resultaat? Uit de porien van mijn broer stroomde een nieuwe rivier en mijn neefje heeft jammerend een half uur met zijn lippen in een koud glas melk gezeten.
Hij belde net op tijd want ook ik had dat andere merk en normaal gooi ik er een heel zakje chilipoeder en dan had met dezelfde problemen gezeten. Maar de oplossing was simpel. Ik maakte de con corne gewoon zonder chilipoeder en dan was het een kwestie van eerlijk delen. 10 minuutjes later stond mijn broer met het pannetje chili op de stoep. Het zweet gutste nog aan alle kanten naar buiten. “Moet je proeven” riep hij met hese stem. Ik nam voorzichtig een klein hapje en de vlammen sloegen bijna mijn kont uit. Dit was oneetbaar. Mijn flauwe chili werd vermengd met zijn hete donders en weer in tweeen verdeeld. Ik nam een hapje en…. Heet heet heet…. De lepel brandde gelukkig niet weg maar het was gewoon nog te heet, wat ik er ook aan deed. Die avond hadden twee gezinnen de tranen in hun ogen, en dat was niet van ontroering.